UDHA E KRYQIT Në Kalvar me Jezusin

UDHA E KRYQIT

Në Kalvar me Jezusin

                                              

TË NDALURIT E PARË

JEZU KRISHTIN E DËNOJNË ME VDEKJE

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Ata me britma të mëdha e me këmbëngulje kërkonin ta kryqëzojë: britmat e tyre bëheshin përherë e më të mëdha. Atëherë Pilati vendosi të bëhej ashtu si kërkonin ata. Ua lëshoi atë që u burgos për kryengritje e vrasje ‑ atë që kërkuan ‑ kurse Jezusin ua dorëzoi vullnetit të tyre.                Lk 23, 23-25

 

Lexuesi 2

Turma bërtet, Pilati lan duart… e një i pafajshëm paguan për të gjithë.

Jezusi shumë mirë mund të thotë: “Jam i pafajshëm”. Por hesht! Dënojnë me vdekje Jetën, Dashurinë, të Vërtetën. Kur shtypet jeta, kur shuhet dashuria, kur mohohet e vërteta, ripërtërihet dënimi: Kryqëzojeni!”.

 

1. Ti që je Shenjti.
2. Bëje këtë botë më të drejtë.
3. Ti që je i Miri.
4. Bëje këtë botë më të drejtë.
5. Ti që je i Mëshirshmi.
6. Bëje këtë botë më të drejtë.

 

 

TË NDALURIT E DYTË

Jezu Krishti është ngarkuar me kryq

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

Lexuesi 1

Atëherë ushtarët e qeveritarit e shtinë Jezusin në pallatin e qeveritarit dhe mblodhën rreth tij tërë kohortën. E zhveshën dhe i hodhën krahëve një mantel të kuq. Pastaj gërshetuan një kurorë ferrash e ia vunë në kokë, ndërsa në dorën e djathtë i dhanë një kallam. Pastaj binin në gjunj para tij për ta vënë në lojë dhe i thoshin: “Të falemi, mbreti i judenjve!” E pështynin, ia morën kallamin e me të i binin kresë kokës. Pasi e vunë në lojë, ia hoqën mantelin e kuq, e veshën me petkat e tij dhe e çuan për ta kryqëzuar.                                                                                  Mt 27,27-31

 

Lexuesi 2

Druri i kryqit është i fortë, druri i kryqit është i rëndë. Pesha e padurueshme e kryqit do të donte të shtypte Hyjin. Biri i Hyjit e Biri i Njeriut mban fajet e gjithë njerëzimit, që nga Adami deri te njeriu i fundit që do të jetojë mbi tokë. Merr mbi vete edhe mëkatet tona, të gjitha tradhëtitë tona të përditshme. Mungesat tona të dashurisë peshojnë mbi shpatullat e Atij që është shkëlqimi i Atit.

 

1. Ti që mban kryqin tonë.
2. Na i fal fajet tona.
3. M. Ti që je Shenjti i Hyjit.
4. Na i fal fajet tona.
5. Ti që je Qengji i panjollë.
6. Na i fal fajet tona.

 

TË NDALURIT E TRETË

Jezu Krishti bie të parën herë nën kryq

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Dhe, vërtet, pikërisht pse ai e sprovoi personalisht vuajtjen, është në gjendje t’i ndihmojë ata që janë në sprovë. shikim të drejtuar mbi Autorin dhe Përkryesin e fesë, Jezusin, i cili, në vend të gëzimit që i takonte, duroi kryqin duke e përbuzur turpin dhe ndenji në të djathtën e fronit të Hyjit.                                                                  Heb 2,18; 12,2

 

Lexuesi 2

Është mendjemadhësia jonë që e rrëzon përtokë, mjaftueshmëria jonë krenare, të ecurit tonë me kokën lart. Ashtu si publikani përkulim kokën, shikojmë tokën nga ku kemi lindur. Ashtu si publikani rrahim gjoksin duke pranuar mëkatet tona. Vetëm kështu do të kursehet rrëzimi i Atij që është «i butë dhe i përvuajtur në zemër».

 

1. Ti që je i përvuajtur në zemër.
2. Na mëso përvujtërinë e zemrës.
3. Ti që ke ardhur për të shërbyer.
4. Na mëso përvujtërinë e zemrës.
5. Ti që i ke dashur të braktisurit.
6. Na mëso përvujtërinë e zemrës.

 

TË NDALURIT E KATËRT

Jezu Krishti has në nënën e vet

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Atëherë Simoni i bekoi dhe i tha Marisë, nënës së tij:

“Shih! Hyji e caktoi këtë Fëmijë të shkaktojë rrënim e ngritje për shumëkënd në Izrael. Do të jetë edhe shenjë të cilës njerëzit do t’i kundërshtojnë. ‑ (edhe ty vetë një shpatë do ta shporojë shpirtin) ‑ që të zbulohen shestimet e zemrës së shumëkujt.”                 Lk 2,34-35

 

Lexuesi 2

Është ora e shpatës: «Edhe ty një shpatë do ta shporojë shpirtin».

Edhe për Nënën e Jezusit është koha e një vuajtjeje të madhe.  Maria ndodhet në të njëjtën kohë me të Birin aty ku është vuajtja dhe vdekja: mbi Kalvar! Një takim qetësie, një takim zemrash, një takim sysh plot me lot. Sytë tanë janë pa një pikë lot; zemra jonë është e thatë si toka e djegur nga dielli; e jemi të paaftë për pak qetësi për të reflektuar, për t’u lutur, për të qarë.

 

1. Nëna e dhimbshme.
2. Lutu për ne.
3. M. Nëna e zemrës së shporuar.
4. Lutu për ne.
5. Lehtësimi i të vuajturve.
6. Lutu për ne.

 

 

TË NDALURIT E PESTË

Jezu Krishti ndihmuar prej Cireneut

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Pasi e vunë në lojë, ia hoqën mantelin e kuq, ia veshën petkat e tij dhe e hodhën përjashta për ta kryqëzuar.  Ushtarët e detyruan një kalimtar që po kthehej nga fusha, Simonin prej Cirenës, babanë e Aleksandrit e të Rufit, të mbartë kryqin e Jezusit.                                                          Mk 15,20-21

 

Lexuesi 2

Simoni prej Cirene është detyruar të mbartë kryqin.  Kryq i çmueshëm,

sepse mbi atë dru do të flijohet viktima hyjnore.  Kryq i bekuar e i shenjtë: kryqet janë të bekuara dhe të shenjta.  Kryq që mund të ndryshojë zemrat, ashtu siç ka ndryshuar zemrën e Cireneut, që në fillim e mori i detyruar, pastaj si njëri i shenjtë.  Mund të ndryshojë edhe zemra jonë, nëse e ndihmojmë Zotin për të mbartur kryqin e vëllezërve.

 

1. Për një bamirësi më të gjallë.
2. O Zot, ne të lutemi.
3. M. Për një gatishmëri më bujare.
4. O Zot, ne të lutemi.
5. Për një zemër më të madhe.
6. O Zot, ne të lutemi.

 

TË NDALURIT E GJASHTË

Veronika ia fshin fytyrën Jezu Krishtit

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Para Tij u rrit porsi pinjolli, porsi rrënja nga toka e thatë. S’kishte bukuri as hijeshi, që të mund të vërenim në të, as pashi që të mund të na pëlqente. Ishte i përbuzur, më i sprasmi ndër njerëz, njeri dhimbjesh, i regjur me vuajtje, si ai, para të cilit mbulohet fytyra, i përbuzur, këndej as s’e çmonin për gjësend!                                                                Is 53,2-3

 

Lexuesi 2

Jezusi lë një shëmbëllim të fytyrës së tij mbi shaminë e Veronikës.

Një fytyrë që nuk mund të harrohet, që nuk mund të fshihet. Është një fytyrë e shtypur në trupat tanë, në miliona njerëz që kanë përjetuar braktisjen, vuajtjen, urinë. Mendimi delikat i asaj gruaje guximtare ka pasur një shpërblim të mahnitshëm.  Kështu edhe për ne, nëse do të shohim fytyrën e të Vuajturit në vëllezërit tanë të vuajtur.

 

1. Në të sëmurin dhe në të vuajturin.
2. O Zot, bëj që të shohim fytyrën tënde.
3. M. Në të uriturin dhe në të braktisurin.
4. O Zot, bëj që të shohim fytyrën tënde.
5. Në nevojtarin dhe në të varfërin.
6. O Zot, bëj që të shohim fytyrën tënde.

 

TË NDALURIT E SHTATË

Jezu Krishti bie të dytën herë nën kryq

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

.

Lexuesi 1

Ai që i fyer, nuk hakmerrej me fyerje dhe, i salvuar, nuk kërcënohej,

por ia linte çështjen e vet Atij që gjykon me drejtësi.  Ai në trupin e vet

i mori mbi drurin e kryqit mëkatet tona, që, të vdekur për mëkate,

të jetojmë për drejtësi: me plagat e të cilit jeni shëruar.    1 Pt 2,23-24

 

Lexuesi 2

Është fortësia e zemrës sonë prej guri që e bën të rrëzohet për të dytën herë. Rrëzohet mbi një tokë të fortë: lufta, urrejtja, hakmarrja…

e bëjnë tokën të fortë. Sa të vuajtur, sa të varfër, sa të lënë mënjanë! Kanë nevojë për ndihmë, kanë nevojë për ngushëllim, kanë nevojë për dashuri.  Po ku janë njerëzit bujarë? Është egoizmi që vret dashurinë, është egoizmi që ngurtëson zemrën.

 

1. O Zot, shkatërroje luftën.
2. Ne të lutemi.
3. M. O Zot, shuaje zjarrin e dhunës.
4. Ne të lutemi.
5. O Zot, na jep paqen.
6. Ne të lutemi.

 

TË NDALURIT E TETË

Jezu Krishti ngushëllon gratë

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Pas tij shkonte një shumicë e madhe njerëzish e disa gra që e qanin dhe e vajtonin. Jezusi u kthye kah ato dhe tha: “Bijat e Jerusalemit! Mos më qani mua, por qani veten e fëmijët tuaj! Sepse, ja, po vjen koha, kur do të thuhet: ‘Lum beronjat! Lum ato që s’lindën kurrë e që nuk patën kujt t’i japin gji!’                                                                                Lk 23,27-29

 

Lexuesi 2

«Qani vetën e fëmijët tuaj»: kështu Jezusi u flet grave të Jeruzalemit.  Një zemër e penduar: është kjo dhurata që i pëlqen Hyjit.  Nuk duhet të qajmë për dhimbjen e tij: nuk duhet të qajmë për të vuajturit e tij; duhet të qajmë për mëkatet tona. Lotët që lajnë fajet tona bëjnë të lulëzojë shkretëtira, shndërrojnë Kalvarin në një Tabor.

 

1. O Qengji i Hyjit, ti që shlyen mëkatet e botës.
2. Ki mëshirë për ne.
3. O Qengji i Hyjit, ti që shlyen mëkatet e botës.
4. Ki mëshirë për ne.
5. O Qengji i Hyjit, ti që shlyen mëkatet e botës.
6. Ki mëshirë për ne.

 

TË NDALURIT E NËNTË

Jezu Krishti bie të tretën herë nën kryq

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

E pra, Ai i mori mbi vete vuajtjet tona, mbi shpatulla të veta i ngarkoi dhimbjet tona! E ne ishim të bindur se ishte i ndëshkuar, i munduar prej Hyjit e i nënçmuar! Kurse Ai ishte i plagosur për shkak të paudhësive tona, i ndrydhur për shkak të fajeve tona; ndëshkimi, peng paqeje për ne, peshoi mbi Të: me vërragën e tij ne u shëruam.                               Is 53,4-5

 

Lexuesi 2

Është mëkati ynë që bën të rrëzohet për të tretën herë pafajësia.

Kemi shijuar frytin e pemës së ndaluar; kemi kemuar idhullin e kënaqësisë; kemi dëshiruar çfarë nuk është e denjë për njeriun; e Qengji i papërlyer është në pluhur nën peshën e krimeve tona.

 

1. Për një jetë më të thjeshtë.
2. Na dëgjo, O Zot.
3. L. Për një mentalitet më ungjillor.
4. Na dëgjo, o Zot.
5. Për një botë më të pastër.
6. Na dëgjo, o Zot.

 

TË NDALURIT E DHJETË

Jezu Krishtin e zhveshin

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Kur arritën në vendin e quajtur Golgotë ‑ d.m.th. Vendi i Kafkës ‑ i dhanë të pijë verë të përzier me tëmth e, pasi e kërkoi, s’deshi ta pijë.

Atëherë e gozhduan në kryq dhe me short i ndanë mes tyre petkat e tij. Pastaj ndenjën dhe e ruanin. Mbi kokë ia vunë shkresën e arsyes së dënimit: “Ky është Jezusi, mbreti i judenjve.”                 Mt 27,33-37

 

Lexuesi 2

I heqin kryqin dhe e zhveshin në sy të të gjithëve. «Ja njeriu!». Çfarë poshtërimi! Po njeriu i krijimit ku është? Ku është njeriu i krijuar nën shëmbëlltyrën e Hyjit? Njeriu person i shenjtë e i pacenueshëm, ku është? E ja njeriu!». Ja si e kemi katandisur njeriun! Të zhveshur nga gjithçka, si edhe nga dinjiteti i tij! Njeriu: kryevepra e Hyjit është dhunuar, është shkelur, është shkatërruar!

 

1. Që të respektohet gjithmonë dinjiteti i njeriut.
2. O Zot, ne të lutemi.
3. Që njeriut të mos hiqet kurrë liria e tij.
4. O Zot, ne të lutemi.
5. Që çdo njeri të shohë në të tjerët një vëlla.
6. O Zot, ne të lutemi.

 

TË NDALURIT E NJËMBËDHJETË

Jezu Krishtin e gozhdojnë në kryq

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

E morën, pra, Jezusin.  Jezusi, duke e mbartur ai vetë kryqin e vet, doli në vendin që quhet “Kafka” hebraisht “Golgota”. Atje e kryqëzuan, e bashkë me të, edhe dy të tjerë, njërin në një anë e tjetrin në anën tjetër, kurse Jezusin në mes.                                                     Gj 19,17-18

 

Lexuesi 2

Jezusi nuk ka qenë aq i fuqishëm gjatë jetës së tij, aq sa mbi kryq.

Duart e tij nuk kanë qenë kaq në veprim sa tani që janë të gozhduara.  Këmbët e tij nuk kanë ecur kurrë nëpër botë ashtu si tani që janë të palëvizshme. Zemra e tij nuk ka pasur përmasa kaq të gjera sa në këtë moment vdekjeje. Është një i Kryqëzuar që shpëton.

 

1. Ti je i Kryqëzuari që shpëton.
2. Na fal, o Zot.
3. M. Ti je i Kryqëzuari që do.
4. Na fal, o Zot.
5. Ti je i Kryqëzuari që dhuron.
6. Na fal, o Zot.

 

TË NDALURIT E DYMBËDHJETË

Jezu Krishti vdes në kryq

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Që prej orës gjashtë deri në orën nëntë errësira e mbuloi mbarë tokën. Rreth orës nëntë, Jezusi klithi me zë të madh: “Eli, Eli! Lema sabakthani? ‑ që d.m.th: Hyji im, Hyji im! Përse hoqe dorë prej meje!” Disa prej të pranishmëve, kur dëgjuan, thanë: “Ky po thërret Elinë!” Aty për aty u turr njëri prej tyre, mori një shpuzë, e zhyti në uthull, e vari në kallam e ia shtriu ta pinte. Të tjerët i thoshin: “Lëre të shohim pale a po vjen Elia për ta shpëtuar!” E Jezusi bërtiti edhe një herë me zë të madh e ‑ dha shpirt.                                                                                                             Mt27,45-50

Lexuesi 2

«Grua, ja biri yt. Bir, ja nëna jote». Është dhurata e fundit e Jezusit. Njerëzimi ka një Nënë. Në momentin e vdekjes ndihet vetëm, ndihet i braktisur edhe nga Ati: «Përse hoqe dorë prej meje?», është rënkimi i tij i fundit. «Kam etje», është dëshira e tij e fundit. Ka etje për ne, për shpirtin tonë, për dashurinë tonë. «Pasi nxorri një britmë tjetër, dha shpirt». E nga vdekja e tij erdhi tek ne jeta.

 

1. Ke vdekur për shpëtimin tonë.
2. Ne të falënderojmë.
3. M. Me vdekjen tënde e munde vdekjen.
4. Ne të falënderojmë.
5. Na ke hapur qiellin.
6. Ne të falënderojmë.

 

TË NDALURIT E TREMBËDHJETË

Jezu Krishtin e ulin prej kryqit

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Kur u bë natë, erdhi një pasanik nga Arimateja, që quhej Jozef. Ishte edhe ky nxënës i Jezusit. Jozefi shkoi te Pilati dhe ia lypi trupin e Jezusit. Pilati urdhëroi t’i jepej trupi..                                                   Mt 27,57-58

 

Lexuesi 2

Kush shkëputet prej kryqit heq dorë nga jeta. «Zbrit nga kryqi e do të besojmë». Nëse Jezusi do të kishte zbritur nuk do të kishim as Pashkë e as shpëtim. Jezusi nuk e braktis kryqin, por të tjerët e shkëpusin prej kryqit.

Kush qëndron mbi kryq, jeton. Kush zbret nga ai, vdes. Boshllëku, lodhja, mërzitjet e përditshme të jetës janë fryte të një kryqi pa të Kryqëzuar.

 

1. Që të dimë të qëndrojmë në kryq me besim.
2. O Zot, dëgjoje lutjen tonë.
3. M. Që kryqi të mos jetë arsye rebelimi.
4. O Zot, dëgjoje lutjen tonë.
5. Që të dimë të pranojmë kryqin si një dhuratë.
6. O Zot, dëgjoje lutjen tonë.

 

TË NDALURIT E KATËRMBËDHJETË

Jezu Krishtin e varrosin

 

1. Të adhurojmë o Krisht, e të bekojmë.
2. Pse me kryqin tënd të shenjtë e shpërbleve botën mbarë.

 

Lexuesi 1

Jozefi mori trupin, e mbështolli në pëlhurë të pastër dhe e vendosi në varrin e vet të ri, që e kishte çelur në shkëmb. Pastaj rrokullisi në derë një gur të madh dhe shkoi.                                                                 Mt 27,59-60

 

Lexuesi 2

Jezusi është mbyllur në një varr.  Tashmë duket se gjithçka ka mbaruar. Në fakt në atë varr është fara e një jete të re. Të vendosim në varr

«njeriun tonë të vjetër», të përbërë nga errësira dhe mëkati, të varrosim egoizmin tonë, është një kusht i domosdoshëm për të jetuar krishtërimin

me shpirt më ungjillor, për të qenë «njerëz të rinj» që jetojnë për Krishtin, me Krishtin e në Krishtin.

 

1. Për poshtërimin tënd.
2. Na bëj më bujarë ndaj së mirës.
3. Për vuajtjen dhe kryqin tënd.
4. Na bëj më bujarë ndaj së mirës.
5. Për vdekjen dhe varrosjen tënde.
6. Na bëj më bujarë ndaj së mirës.